Stadsgezicht Delft, Nieuwe Langendijk

Verkeer raast over de Koepoortbrug richting Nieuwe Langedijk. In April 2010 ligt het stil vanwege wegwerkzaamheden. Een unieke kans om pontificaal in het midden van de brug een stadsgezicht te tekenen. Onderbewust moet feestwinkel Brehm van invloed zijn geweest: het stadsgezicht is uitbundig ingekleurd met felle, verzadigde kleuren.

Op deze pagina vindt u informatie over de reproducties, aankoopmogelijkheden, het creatieve proces en achtergronden over deze bijzondere locatie.

HIJ IS ER WEER DOOR JAN VAN DER MAST

Het is voorjaar en dan duikt-ie weer op, de straattekenaar. Hij stuurt zelfs sms-jes: 'Ik ben er weer. Ik sta op de Koepoortbrug.' Snel op de fiets - dwars door de binnenstad - naar het oosten gereden. Mark staat pontificaal voor de brug, die een onderhoudsbeurt ondergaat en afgesloten is voor alle autoverkeer. Mark heeft zijn tekenbord op een hek gelegd en tekent met zijn fineliner de straatstenen voor Brehm. Hij tekent een panorama van de Nieuwe Langedijk. 'Wanneer ben je er aan begonnen?'
'Da's een vraag, die ik niet eerder gehoord heb. Wil je ook weten hoeveel stenen ik heb getekend?' Mark is messcherp. Een echtpaar kijkt over zijn schouder mee. De vrouw loopt na twee minuten door, de man blijft staan, lift zelfs zijn zonnebril op om het beter te bekijken. Hij heeft geen haast. 'We hebben om 16.10 uur een afspraak en hij wacht niet!' roept de vrouw. De man kijkt geirriteerd op, druipt af. 'Ik ben eergister begonnen, heb lange dagen gemaakt.

Het moet snel af, morgen gaan ze achter me stenen slijpen. Dan sta ik mee te trillen.'
Een dame van een jaar of vijftig werpt een blik op Mark zijn tekening. 'Hij tekent heel Delft!' beweer ik. 'Alle grachten en pleinen. Heel Delft!'
Mark tekent stoicijns door. 'Dat heeft Daanes al gedaan', zegt de vrouw.
'Heel Delft?'
'Ja, in aquarel.'
Ik incasseer voor Mark, maar schiet dan terug: 'Dat telt niet: aquarel. Het moet met fineliners.'
De vrouw loopt door, roept naar haar vriendin , die op de brug staat te wachten: 'Dat heeft Daanes toch al gedaan? Heel Delft?' Ik versta het antwoord gelukkig niet.
'Heeft iemand al dit panorama gekocht?' vraag ik Mark en hoop deze keer een originele vraag gesteld te hebben.

'Ja, die mensen zeiden: "Dit kopen we!" Maar ze hebben geen idee van de prijs. Nu zitten ze er aan vast. Ik laat ze gewoon tekenen.'
'Ja, jij bent de Dick Scheringa onder de tekenaars. Kijk, maar uit. Van zijn museum is niet veel over.' Mark grinnikt.
De tekening nadert zijn voltooiing. Mark hoeft alleen maar nog stenen te tekenen.
'Mensen kunnen er zeker niet meer op?'
'Nee, tenzij ze hier dwars voor me gaan liggen op straat.'
Ik zet mijn fiets tegen het hek en ga languit op straat liggen, pal voor Mark zijn neus. Nu kan hij niet meer om me heen.

Jan van der Mast, 22 April 2010